You've got one chance
Leef je mooiste leven, zei Michael Pilarczyk. En daar begon het zo’n beetje. Ik fotografeer al dik 20 jaar, en ben zoals velen begonnen vanuit een hobby. Jarenlang maakte ik de mooiste foto’s voor mensen, werkte ik me uit de naad op scholen (schoolfoto’s), verzette ik die familieshoot voor de derde keer omdat het weer regende, en wrong ik mij in allerlei bochten om mijn klanten blij te kunnen maken. En dan was ik superblij als ik weer genoeg geld had verdiend om een nieuwe lens te kunnen kopen. Fotografie was als ik eerlijk ben jarenlang mijn betaalde hobby.
Ik zat in een zaal met 700 mensen tijdens het event ‘Maximum Potential’ van Michael Pilarczyk. Ik had een boek van hem gelezen en volgde hem al een tijdje online. Irritante man, vond ik, maar de inhoud van zijn woorden raakte me keer op keer. Dus, nieuwsgierig als ik ben, kocht ik een kaartje voor zijn 3-daagse seminar en ging ik daar, in mijn eentje (want dan kan ik zo lekker helemaal op mijn eigen kompas varen) naar toe. Hij bleek een soort Tony Robbins van Hollandse bodem te zijn. Soms knalhard en direct in zijn mening (maar je kunt het er eigenlijk alleen maar mee eens zijn), en soms zet hij je aan het denken door zaken vanuit een verrassende hoek te bekijken.
Hoe ziet jouw mooiste leven eruit?
De simpele vraag: ‘Hoe ziet jouw mooiste leven eruit?’ Kon ik de eerste dag niet eens beantwoorden. Simpelweg omdat ik daar nog nooit over nagedacht had. Hoe je leven er uit kan zien als je het roer in handen neemt? Ik had werkelijk geen idee. Waar wil ik naar toe sturen als ik het mag bepalen? Eeeeehhhh…….
Het lampje ging aan. Waarom sta ik eigenlijk in dienst van iedereen? Vragen ze dat van mij, of geeft het mij een gevoel van onmisbaarheid door deze rol aan te nemen (auw, voor veel vrouwen geldt dit laatste)? Is het niet egoïstisch om je eigen koers te varen? Wat gaan anderen ervan vinden als ik voor mezelf ga kiezen? In de opbouw van het seminar kreeg ik langzaam antwoord op deze vragen en werd het plaatje van mijn ideale leven steeds duidelijker. Je hebt één leven; dan kun je er maar beter voor zorgen dat dit het leven van jouw dromen is toch?
Hoe dan? Eén van de vragen die mij richting het antwoord bracht was deze: Wat zijn jouw kernwaarden? Liefde, creativiteit, loyaliteit, zelfverzekerdheid, financiële zelfstandigheid, humor, vrijheid kwamen hoog op mijn lijstje. Ik ging langzaam vóelen wie ik wilde zijn, of wie ik eigenlijk altijd al was – maar wat ik geen aandacht gaf.
En daar zit ‘m de clou: wat je aandacht geeft groeit. Ik ben sinds die eerste keer Maximum Potential gelukkiger in alles. Omdat ik sindsdien wéét waar ik voor wil leven. Dat was niet een proces van 3 dagen, maar dat proces loopt nog steeds. En het mooiste is: dat is helemaal niet egoïstisch. Integendeel: ik heb veel meer bewuste aandacht voor mijn omgeving, omdat ik ervoor kíes om daar aandacht aan te geven. Mijn mooiste leven: dat is er al, en het kan alleen maar nog mooier worden.
In een boudoirshoot, moeder-dochtershoot of tijdens een zakelijke portretsessie komen dit soort levensvragen vaak naar boven. Ik vind het fijn om de schil van de waan van de dag van je af te pellen en te ontdekken wie er nu écht voor mijn lens staat. Dat is de reden dat mensen een fotoshoot vaak als een nieuwe start, of juist als afsluiting van een periode zien. Je gaat naar huis met nieuwe inzichten over jezelf. Het maakt mij meer dan gelukkig met mijn werk, want andere mensen helpen: dat wil bijna ieder mens.
