Waarom ben ik fotograaf?
Twintig jaar geleden begon ik, met een cursus fotografie op zak, met fotograferen. Ik startte met wat kleine opdrachtjes voor buren, familie en vrienden. Holy moly, wat leuk. Ik wil hier meer mee. Ik schreef me in voor de fotovakschool, en volgde bijna tegelijkertijd trainingen bij de Fotoacademie (twee verschillende opleidingen, heeeeel verschillend in opbouw). Techniek en creativiteit kwamen samen. Een kennis maakte mijn eerste website, en later mijn tweede. De buren, familie en vrienden stuurden steeds nieuwe klanten naar me toe en het balletje ging langzaam rollen. Ik deed wat ik het liefste deed, en had ook nog tijd om met mijn twee kleine kinderen naar de speeltuin te gaan. De avonduren vulde ik met leren Photoshoppen en Youtube filmpjes kijken.
De hobby werd steeds meer een beroep. En de verantwoordelijkheid om alles op tijd bij iedereen te leveren werd groter en groter. Ik ontwikkelde me ook in mijn werk. Zo begon ik met het fotograferen van families (soms wel 30 man of meer), ik startte met schoolfotografie (waaaaah, spannend, 300 kinderen, de meesters en juffen én de groepsfoto’s op 1 dag fotograferen)
Dat laatste bleek iets waar ik goed in was. Ik vond het een uitdaging om binnen tien seconden contact te maken met íeder kind. Zo kwam ik later op scholen terecht met kinderen met een rugzakje, en werd het mijn missie om íeder kind een goed portret te gunnen. Dat viel niet mee: soms waren ze erg dwars, en niet van plan om zich over te geven aan die mevrouw die maar één dag per jaar op school kwam om foto’s te maken. Uit die tijd heb ik verschillende mailtjes van ouders die zo blij waren dat ze eindelijk een mooie foto van hun kind hadden. Dat gaf mij het vertrouwen dat ik iets deed wat iets positiefs toevoegt aan het leven van mensen.
En ik denk dat juist dat laatst ervoor heeft gezorgd dat fotografie mij niet meer losgelaten heeft. Het is zo veel meer dan het schieten van dat perfecte plaatje. Zeker als je mensen fotografeert. Het is verbinding, liefde, persoonlijkheid en de tijd vastleggen. Als je je huis opruimt is dat laatje met foto’s het moeilijkste laatje… Want met iedere foto die je vindt, vind je een verhaal terug. En laat ik nou dol zijn op verhalen.
